Efekt Dopplera ? powoduje on zwiększenie się częstotliwości fali (dźwiękowej, świetlnej) zbliżającego się źródła (np.pojazdu) i zmniejszenie się jej dla źródła oddalającego się. Ultradźwiękowe przepływomierze emitują falę ultradźwiękową w sposób ciągły. Wszystkie krwinki poruszające się w naczyniach krwionośnych w obszarze objętym polem ultradźwiękowym są źródłem fal odbitych, których część wraca do detektora odbiorczego. Częstotliwość fal odbitych rośnie wraz ze wzrostem prędkości krwinek poruszających się w kierunku sondy ultradźwiękowej.

Badanie dopplerowskie pozwala na ocenę przepływu krwi w dużych tętnicach i żyłach wykorzystując zmiany długości fal ultradźwiękowych odbitych od poruszających się krwinek. Poszukuje się w tych naczyniach między innymi obecności zwężeń spowodowanych skrzeplinami lub innych procesów chorobowych.

Spektroskopia NMR jest najważniejszą metodą identyfikacji związków organicznych, a także jedną z ważniejszych metod określania ich struktury. Każdy związek organiczny ma swoje charakterystyczne widmo NMR (?odcisk palca?). Wiele związków można rozpoznad przez porównanie obserwowanego widma z widmami znanych substancji.

Spektroskopia jądrowego rezonansu magnetycznego NMR polega na wzbudzaniu spinów jądrowych znajdujących się w zewnętrznym polu magnetycznym poprzez szybkie zmiany pola magnetycznego, a następnie rejestrację promieniowania elektromagnetycznego powstającego na skutek zjawisk relaksacji, gdzie przez relaksację rozumiemy powrót układu spinów jądrowych do stanu równowagi termodynamicznej. NMR jest zatem jedną ze spektroskopii absorpcyjnych.

Pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa (PET - Positron Emission Tomography) jest techniką obrazowania, należącą do medycyny nuklearnej.

Zasada działania opiera się na rejestrowaniu promieniowania powstającego podczas anihilacji pozytonów. Powstające w rozpadzie promieniotwórczym pozytony, zderzają się z elektronami zawartymi w tkankach ciała, ulegając anihilacji. W jej wyniku powstają dwa kwanty gamma poruszające się w przeciwnych kierunkach (pod kątem 180°) i posiadające energię o wartości 0,511 MeV. Są one rejestrowane jednocześnie przez dwa z wielu detektorów ustawionych pod różnymi kątami w stosunku do ciała pacjenta, w wyniku czego można określić dokładne miejsce powstania pozytonów. Informacje te rejestrowane w postaci cyfrowej na dysku komputera, pozwalają na konstrukcję obrazów będących przekrojami ciała pacjenta.