Grupa inżynierów po Politechnice Wrocławskiej opatentowała pierwszą polska bioniczną protezę dłoni. Proteza o nazwie SuperHand posiada ruchomy nadgarstek oraz możliwość niezależnego sterowania wszystkimi pięcioma palcami, co pozwala na wykonywanie wszystkich naturalnych ruchów dłoni. Proteza potrafi wyczuwać kształty, a następnie się do nich dostosowywać. Sterowanie odbywa się przez czujniki EMG zamontowane na powierzchni skóry w okolicy mięśni kikuta. Zasilanie zaś pozwala na nieprzerwane działanie sztucznej kończyny przez cały dzień aktywnego użytkowania.

Bioniczne protezy są bardzo popularne na całym świecie. Jeszcze nie tak dawno pojęcia takie jak bionika czy cybernetyka kojarzyły się jednoznacznie z filmami i książkami science fiction. Nauka pokazuje jednak, że takie rozwiązania to już dzisiejsza rzeczywistość. Wszystko za sprawą bioniki, która bada budowę i zasady funkcjonowania ludzkiego organizmu i stara się to odwzorować na polu techniki. Tak powstają bioniczne kończyny, które sprawnością dorównują naszym własnym kończynom. Głównym problemem przy konstruowaniu tego typu protez jest zasada działania systemu sterowania, który odpowiada tu za najtrudniejsze zadanie, mianowicie za połączenie ciała z maszyną. Polski zespół poradził sobie jednak z tym zadaniem, a pod względem budowy i konstrukcji proteza zaprojektowana przez inżynierów z firmy ProManus jest jedną z najbardziej innowacyjnych protez dłoni na świecie. Niestety mimo to natknęła się na problem finansowy.

Ludzkie ciało jest jednym z najwspanialszych tworów natury, kombinacją mięśni, zmysłów i organów, bezpośrednio połączonych ze sobą. Niestety, w wyniku nieszczęśliwych wypadków czy też procesu starzenia wszystkie elementy naszego organizmu ulegają zużyciu bądź zniszczeniu. Jeszcze do niedawna inwalidzi wojenni wracający do swych domów, ofiary wypadków czy chorób byli skazani na opiekę bliskich. Postęp technologiczny, a także naukowy otworzył nowy rozdział w historii, w którym praktycznie każdy uszkodzony narząd można wymienić na nowy, opracowany przez bioników, skonstruowany przez inżynierów, a wzorowany na milionach lat ewolucji człowieka. Naukowcy nie szukają nowych rozwiązań konstruktorskich dla kończyn, serca czy oka - pilnie podpatrują naturę, analizują strukturę anatomiczną człowieka i jak najwierniej starają się ją odtworzyć za pomocą materiałów biomedycznych.

Inteligentna stopa bioniczna PROPRIO FOOT to jeden z najnowszych projektów szwedzkiej firmy Ossur, w którym głównym założeniem było zastosowanie wiedzy z takich dziedzin nauki jak Elektronika, Robotyka, Informatyka, Biomechanika i stworzenie protezy dla osób aktywnych, dużo i szybko chodzących.

Jest to elektroniczna stopa protetyczna z włókna węglowego z siłownikiem sterowanym mikroprocesoremi zasilanym zewnętrzna baterią. Użytkownik zwolniony jest z nieustannego kontrolowania ustawienia stopy względem podłoża, gdyż robi to za niego sama proteza.

Działanie oka

Budowa oka ludzkiego przedstawiona została na rysunku 1. Światło, zanim zostanie zarejestrowane przez komórki światłoczułe przechodzi przez przednią część twardówki (rogówkę), która w tym miejscu jest przeźroczysta, następnie wpada do oka przez otwór zwany źrenicą, którego średnica regulowana jest  tęczówką czyli barwną częścią oka. Światło trafia następnie na soczewkę, która jest zdolna zmieniać kąt przechodzących promieni (skupia promienie świetlne). Ostatecznie światło dociera do siatkówki, zbudowanej z licznych komórek, które pobudzane są w skutek promieniowania elektromagnetycznego z zakresu widzialnego, czyli światła. Na siatkówce można wyróżnić dwa zasadnicze rodzaje komórek: czopki odpowiadające za widzenie kolorów oraz pręciki umożliwiające widzenie w ciemności. Rozkład ilości fotoreceptorów (czopków i pręcików) nie jest równomierny.

Protezy kończyn górnych stanowią skomplikowany problem ze względu na różnorodność, złożoność oraz precyzję wykonywanych rękami czynności. Trudności ze stworzeniem wynikają z tego, że ludzka ręka składa się z 18 członów oraz 17 połączeń ruchomych, posiada 22 stopnie swobody i 23 stopnie ruchliwości. Od dawnej protezy stanowiącej jedynie wypełnienie pustego rękawa, rozwój techniki w medycynie XX wieku doprowadził do zaprojektowania pomysłowych i precyzyjnych konstrukcji, łatwych w stosowaniu oraz umożliwiających wykonywanie podstawowych czynności. Dopiero w ostatnich 35 latach powstały w pełni funkcjonalne sztuczne ręce z napędem elektrycznym, pneumatycznym lub hydraulicznym.