Osseointegracja (osteointegracja) czyli strukturalne i czynnościowe połączenie pomiędzy żywą kością i powierzchnia obciążonego wszczepu. Prowadzone od wielu lat eksperymenty z zastosowaniem implantów kostnych do protetyki kończyn mają na celu zastąpienie nimi konieczności używania leja protezowego. O ile technika ta z powodzeniem stosowana jest w protetyce zębowej o tyle w ortopedii stawia swoje pierwsze kroki. W metodzie tej wykorzystuje się fakt że tlen zawarty w tkance kostnej tworzy na powierzchni tytanowego wszczepu warstwę dwutlenku tytanu, na której może odkładać się nowa tkanka kostna służąca za mocowanie implantu. W niektórych krajach przeprowadzono już operację połączenia kości udowej ze specjalnym łącznikiem tytanowym, który po upływie maksymalnie 18 miesięcy i zrośnięciu się z kością stanowi adapter protezy.